Czym jest adwent? Sprawdź historię tego okresu i dowiedz się kiedy rozpoczyna się, a kiedy kończy. Jakie są adwentowe tradycje?

Adwent jest okresem liturgicznym w chrześcijaństwie, obejmującym cztery tygodnie przed świętami Bożego Narodzenia. Słowo „adwent” pochodzi z języka łacińskiego („adventus”) i oznacza „przyjście” lub „nadejście”. Ten czas ma na celu przygotowanie wiernych na przyjście Jezusa Chrystusa, zarówno w kontekście wspomnienia Jego narodzenia, jak i oczekiwania na Jego ponowne przyjście na końcu czasów.

W trakcie adwentu wierni skupiają się na oczekiwaniu na przyjście Chrystusa, zarówno poprzez refleksję nad Jego pierwszym przyjściem jako dzieckiem narodzonym w Betlejem, jak i poprzez zwracanie uwagi na Jego obecność w życiu codziennym oraz oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa w dniu ostatecznym. Adwent to okres refleksji, modlitwy, pokuty i radości z oczekiwania na zbawienie. W Kościele katolickim okres ten rozpoczyna nowy rok liturgiczny.

Adwent rozpoczyna się zazwyczaj w pierwszą niedzielę grudnia, w tym roku jest to 3 grudnia, a kończy w Wigilię Bożego Narodzenia, czyli 24 grudnia (niedziela). Łącznie trwa więc 22 dni. Upływający czas możemy zauważyć, dzięki wieńcom adwentowym, który składa się z czterech świec. W każdą kolejną niedzielę adwentu zapalana jest kolejna świeca.

Z punktu widzenia Kościoła Katolickiego adwent można podzielić na dwa okresy:

• Od początku adwentu do 16 grudnia – w tym czasie w liturgii akcentowane jest powtórne przyjście Jezusa i przygotowanie do tego spotkania;
• Od 17 do 24 grudnia – czas bezpośredniego przygotowania do świąt Bożego Narodzenia.

Z czasem adwentu wiążą się różne tradycje. Jedną z nich jest tworzenie kalendarzy adwentowych. Mogą one przyjmować różną formę – zasadniczo jednak taki kalendarz składa się z 24 okienek, kopert lub pudełeczek, w których ukryte są smakołyki, zadania lub drobne upominki. Codziennie, aż do czasu świąt Bożego Narodzenia otwiera się okienko z określonym numerem.

Coraz popularniejsze są także książki świąteczne podzielone na 24 rozdziały – można więc w okresie adwentu czytać codziennie określoną część utworu.

Zgodnie z tradycją chrześcijańską w duchowych przygotowaniach do świąt Narodzenia Pańskiego pomóc mogą także roraty, a więc msza przed lub o wschodzie słońca. W niektórych parafiach na roraty przychodzi się z lampionami. Kiedy rozpoczyna się nabożeństwo, światła są wyłączone – zapalają się dopiero w momencie, gdy w świątyni zabrzmią słowa „Chwała na wysokości Bogu”.

W Kościele latolickim bardzo ważnym elementem przygotowań do świąt Bożego Narodzenia są także rekolekcje adwentowe. Trwają one zazwyczaj cztery dni. W ich trakcie można posłuchać nauki rekolekcjonisty, a także skorzystać z sakramentów.

Adwent to także czas, gdy organizowane są różnego rodzaju akcje charytatywne, które mają pomóc ubogim, osobom w kryzysie bezdomności, chorym czy samotnym. Zbierane są datki na wsparcie potrzebujących, zakup odpowiedniego sprzętu do leczenia czy przedmiotów codziennego użytku, na których zakup niektórzy nie mogą sobie pozwolić.

Jedną z ważniejszych tradycji jest tworzenie wieńca adwentowego. Składa się on z gałązek, w których umieszcza się cztery świecie – symbolizujące cztery niedziele adwentu.

Początków adwentu należy upatrywać prawdopodobnie w IV-VI wieku. Celebrowanie tego okresu związane jest m.in. z ustanowieniem świąt Bożego Narodzenia. Kwestię tę uregulował papież Grzegorz Wielki – od tego czasu adwent trwa cztery tygodnie i jest radosnym oczekiwaniem na narodziny Jezusa Chrystusa. Wcześniej w tym okresie realizowano także praktyki pokutne i posty. Z czasem adwent nabrał dodatkowego znaczenia – nie był jedynie okresem oczekiwania na narodziny, ale także na powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów.

Symbole adwentu to m.in.:

• Wieniec adwentowy (zwany także adwentowymi koronami);
• Świeca roratnia (tzw. roratka);
• Świeca Gaudete – trzecia świeca zapalana podczas trzeciej niedzieli adwentu, którą nazywa się „Gaudete”, czyli „Radujcie się”;
• Kalendarz adwentowy;
• Lampion adwentowy.